Ik verwachtte een grappige avond, met een hele drukke cabaretier. Wat ik ook verwachtte was een niet al te dramatisch stuk. Deze verwachtingen zijn volledig voldaan. Hij was weer ongelofelijk druk, het was heel grappig en het stuk was hilarisch. Het hele stuk heeft indruk op me gemaakt maar het meeste indruk heeft het eind op me gemaakt.

De rust zelve van Jochem Meijer. De locatie was bij mij thuis, de datum was 2 maart 2013.

Recensie:

Niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk wordt er stoom afgeblazen in De Rust Zelve, de nieuwste theatertour van de Leidse cabaretier Jochem Myjer. Terwijl het publiek in spanning nog de laatste woordjes wisselt voordat de lichten doven, trekt Myjer plotsklaps met oorverdovend geweld alle aandacht naar zich toe.

Die aandacht weet hij de volle anderhalf uur te behouden. Als een ervaren cabaretier wisselt hij zijn rappe grappen af met vertederende liefdesliedjes voor zijn zwangere vriendin. Voor haar heeft hij niets meer dan lovende woorden over, terwijl hij zijn familieleden een voor een door het spreekwoordelijke slijk haalt. Zijn incontinente oma, de alsmaar wisselende ringtone van zijn vader, zijn rokende moeder en zijn paard…eh zus. Allen passeren ze de revue. Door ze als types te presenteren, kan Meyer een van zijn beste kwaliteiten, stemmetjes, ook in deze show verwerken. Uit Adéhadé en YEEE-HAA! komen diverse personages nog even om de coulissen gluren. Anderen, zoals de foute grappenmaker Bob de bloemenman en de lieve maar oerdomme Ariël, zijn gloednieuw en beter dan ooit.

Myjers kleding vloekt zoals gewoonlijk bij de achtergrond, die niet alleen vrolijk is, maar ook erg functioneel. Licht- en geluidseffecten maken van De Rust Zelve een spannend spektakel, vol verrassingen. Het publiek zit geen moment stil. Het ene moment ligt men krom van het lachen, het andere moment vliegt iedereen van schrik een halve meter de lucht in

Gedurende de voorstelling laat Jochem doorschemeren waar hij de grootste hekel aan heeft en wat hij het allerliefste doet. Hij is blij dat hij is hersteld van de ziekte Pfeiffer (geen grap), zodat hij weer ongegeneerd kan bewegen. Zelfs tijdens het tanken, waarbij je vaak toch zeker drie minuten stilstaat…

De interactie met de schouwburgbezoekers zorgt ook voor hilarische momenten, vooral als blijkt dat de cabaretier in nog geen uur tijd een Pavlovreactie kan ontlokken aan zijn eigen publiek.

De Rust Zelve mag als titel van de nieuwste tour bij de grote fans misschien ietwat tegenstrijdig in de oren klinken, het is een hoogtepunt in de energieke carrière van de Leidse grappenmaker. Myjer rent, springt, trilt, trommelt, lacht, danst en verwondert…

De voorstelling vond plaats in het Luxor in Rotterdam, het was een vlakkevloertheater. De ruimte was niet zo zeer versierd, het had ook weinig invloed op het stuk. Het toneelbeeld was niet heel interessant, er waren een aantal spotlights, een piano en verder werd er niet egt gebruik gemaakt van kostuums/attributen of iets dergelijks. Er werd wel een aantal keer gebruik gemaakt van muziek in combinatie van zang. Dit speelde een redelijk belangrijke rol in het stuk, zo wisselt hij het cabaret af met een liedje. Je kan de voorstelling rekenen tot een combinatie van muzikaal en tekst cabaret, hij doet namelijk een stuk tekst en daarna doet een liedje om over te gaan op het volgende onderwerp.

In de voorstelling is een rode draad te volgen. Zo begint hij met het vertellen over zijn buren en gaat zo zijn hele familie af. Hij praat dus over de mensen die dicht bij hem staan. Als hij een boodschap wilt meegeven dan doet hij dat door een stuk serieuzer over te komen. Ook kijkt hij dan sterker de zaal in. Het einde, hierbij ging hij het sprookje van sneeuwwitje vertellen. Dit is mij het meest bijgebleven, omdat iedereen het sprookje kent en hij wist er zo iets grappigs van te maken. Dat vond ik heel knap.

In mijn ervaring was de voorstelling alleen bedoeld om het publiek te amuseren. Ik vond hem niet duidelijk een boodschap meegeven, en als hij dan iets serieuzer werd maakte hij direct erna weer een grap waardoor het niet op een boodschap leek.